Η Ιαπωνία της καρδιάς μας!!
Λίγες ώρες μετά την επιστροφή μας απ' την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου(Ιανουάριος) ξεκινώ την προσπάθεια να σας μεταδώσω μέσα από τις λέξεις και τις φωτογραφίες την Ιαπωνική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής.
Ο τίτλος και μόνο αυτής της ταξιδιωτικής ιστορίας μαρτυρά την συμπάθεια και τον απεριόριστο σεβασμό που πλέον θα νιώθω για αυτό το λαό που σε κερδίζει με την ευγένεια και τους τρόπους του.
Τα εισιτήρια για αυτό το ταξίδι κόστισαν 464 ευρώ με Qatar Airlines από Αθήνα - Τόκιο συν 60 ευρώ το Ηράκλειο - Αθήνα.
Εκ του αποτελέσματος μπορώ να σας πω ότι ο Ιανουάριος αποδείχθηκε εξαιρετικός μήνας για να ταξιδέψει κάποιος στην χώρα. Οι περισσότεροι επιθυμούν να βρεθούν την περίοδο της Sakura δηλαδή την εποχή που ανθίζουν οι κερασιές(Τέλος Μαρτίου - Αρχές Απριλίου) όμως οι τιμές διπλασιάζονται και υπάρχει πολύ κόσμος παντού, οπότε και για τους δύο αυτούς λόγους το αποφύγαμε.
Για όσους δεν έχουν χρόνο για να διαβάσουν όλη την ταξιδιωτική ιστορία μας αλλά θέλουν να πάρουν μια γεύση από την Ιαπωνία, ας πατήσουν εδώ >> Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για την Ιαπωνία σε έναν σύντομο οδηγό!
Tokyo
Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο Narita - Τόκιο στις 13 Ιανουαρίου 18:00 το απόγευμα και ολοκληρώνοντας την διαδικασία ελέγχου των διαβατηρίων παρά πολύ γρήγορα ακολουθήσαμε τις ταμπέλες για να πάρουμε το τρένο για το κέντρο της πόλης με την εταιρεία Keisei main line βγάζοντας εισιτήρια από τα εκδοτήρια της εταιρείας.
Εδώ να επισημάνω ότι δεν χρειάζεστε βίζα για την χώρα για διαμονή έως 90 ημέρες, θα σας δώσουν να συμπληρώσετε 2 χαρτιά, το ένα με τα στοιχεία σας και το λόγω επίσκεψης σας στην χώρα, και το άλλο για το αν έχετε μαζί σας κάποια πράγματα όπως τρόφιμα, ναρκωτικά, κ.α βάζετε σε όλα όχι και ελπίζετε να μην σας ανοίξουν τα πράγματα για έλεγχο.
Είχαμε κάνει συνάλλαγμα από το Ηράκλειο στην τράπεζα της Ελλάδος με ισοτιμία 1€ = 118¥ και στο αεροδρόμιο βρήκαμε 1€ = 117¥ , στην πόλη ακόμα χειρότερα όπου και να κοιτούσαμε 1€ = 116¥ οπότε σας συμφέρει να έχετε μαζί σας από πριν για να γλιτώσετε χρόνο.
Φτάσαμε στην στάση Ueno μέσα σε 70 λεπτά και με κόστος 1050 γιέν και από εκεί φύγαμε για το ξενοδοχείο μας στην περιοχή Akihabara. Επιλέξαμε να μείνουμε 3 μέρες στην αρχή του ταξιδιού μας στη περιοχή Akihabara και στο τέλος άλλες 3 μέρες στην περιοχή Shinjuku κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή.
Σε όλο το ταξίδι μείναμε σε ξενοδοχεία "κάψουλες" που προτείνω σε όσους θέλουν να μειώσουν το κόστος του ταξιδιού τους αλλά όχι σε κλειστοφοβικούς!
Το πρώτο λεγόταν Grids Tokyo Akihabara και για 2 βράδια δώσαμε μόλις 29€ το άτομο με πρωινό και μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι και από την καθαριότητα αλλά και την εξυπηρέτηση. Στα ξενοδοχεία έχετε την δυνατότητα να πληρώνετε με κάρτα κάτι που σας συμφέρει καλύτερα, γιατί σε αυτές τις συναλλαγές χρησιμοποιείται η καλυτερη ισοτιμία δηλαδή αυτή την περίοδο 1€ = 121¥.
Προσοχή: Πολλοί προτείνουν να βγάζετε χρήματα από μηχανήματα ανάληψης που υπάρχουν παντού, με καλύτερη επιλογή τα σούπερ μάρκετ 7 Eleven, όμως εγώ ρωτώντας στην τράπεζα μου την Alpha bank μου είπαν ότι για κάθε πόσο ανάληψης μέχρι 450 ευρώ μου κρατούν 4,5 ευρώ. Δηλαδή είτε βγάλεις 40 ευρώ είτε βγάλεις 450 ευρώ σου κρατάει 4,5 ευρώ οπότε θέλει προσοχή!!
Τακτοποιηθήκαμε λοιπόν στο κοιτώνα μας και χωρίς να χάνουμε χρόνο ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πόλης. Το ταξίδι ήταν μεγάλο με πολύωρη στάση στη Ντόχα την οποία επισκεφθήκαμε για κάποιες ώρες όμως και η προσμονή μας για αυτό το ταξίδι ακόμα μεγαλύτερη. Νομίζω με καταλαβαίνουν μόνο εκείνοι που έχουν το ίδιο πάθος, έπειτα από 16 συνολικά ώρες πτήσεων, 1 διανυκτερεύση στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και 8 ώρες στην Ντόχα να νιώθεις σαν να μην πέρασε μια ώρα!
Η περιοχή της Akihabara είναι πολύ ιδιαίτερη καθώς εκεί βρίσκεται ο παράδεισος για όσους αγαπούν τα Animations(κινούμενα σχέδια) ή αλλιώς Manga.
Τα Manga δεν είναι απλώς η Ιαπωνική μορφή των δυτικών 'κόμικς' αλλά κάτι πιο ιδιαίτερο. Έχουν σίγουρα δεχτεί επιρροές από την Δύση όμως χρησιμοποιούν διαφορετική τεχνοτροπία με πιο λιτές γραμμές και στυλιζαρισμένες μορφές, καθώς και μεγάλα μάτια που είναι από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία πολλών ηρώων.
Σε αυτή την περιοχή λοιπόν είδαμε νέους που εκφράζουν την αγάπη τους για τα κινούμενα σχέδια ακόμα και με την εμφάνιση τους, δηλαδή ντύνονται όπως οι αγαπημένοι τους ήρωες.
Σε όλη την περιοχή υπάρχουν εκατοντάδες μαγαζιά με ηλεκτρονικά παιχνίδια, μηχανήματα "δαγκάνες" που πιάνεις κουκλάκια και δεν κρύβω ότι με συγκλόνισε το γεγονός που έβλεπα τόσο κόσμο όλων των ηλικιών όχι μόνο νέα παιδιά να παίζει με μανία!!!
Στην εφηβεία πέρασα μια περίοδο που ήμουν πολύ εξαρτημένος με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια οπότε μπορώ να καταλάβω σε ένα βαθμό, όμως όταν βλέπεις ένα άνθρωπο 40 και 50 χρόνων να παίζει φαίνεται λίγο υπερβολικό. Για τα μαγαζιά με τις ρουλέτες - φρουτάκια δεν εχω λόγια , καθώς το θεωρώ αρρώστια να παίζεις κάτι τέτοιο και εδώ ένα παραπάνω αφού έχουν πολύ δυνατά την μουσική για να μην ακούγονται τα κέρματα που πέφτουν βροχή και το πάτημα των κουμπιών όπως μας είπαν αλλά όταν μείνεις παραπάνω από 10 λεπτά μέσα τρελαίνεσαι!!!
Βρισκόμασταν σε ένα άλλο κόσμο και το είχαμε καταλάβει απο την πρώτη στιγμή. Εκεί κάπου είπαμε να δοκιμάσουμε και την πρώτη μας γεύση στην χώρα, με το πιο περίφημο πιάτο τα noodles ramen.
Από ένα κατάστημα που έχει στη βιτρίνα του τα πιάτα που προσφέρει σε πλαστική μορφή, κάτι που είναι πολύ σύνηθες εδώ. Διαλέγεις τι θέλεις να φας, έπειτα πας στο μηχάνημα ,βάζεις τα χρήματα, πατάς τον αριθμό του πιάτου που επέλεξες, και σου βγάζει ένα χαρτάκι το οποίο δίνεις μέσα στο προσωπικό και περιμένεις να παραλάβεις το φαγητό σου. Το φαγητό μας ήταν εξαιρετικό, ταίριαζε απόλυτα με το δροσερό καιρό, και κόστισε μόλις 430 γιέν. Εδώ να πω ότι θα ακούτε παντού όλους να ρουφάνε τα noodles τους κάτι όπως μας είπαν δείχνει ότι απολαμβάνουν το φαγητό τους και είναι καλό, οπότε αν σας ενοχλεί κάντε λίγη υπομονή ή ρουφάνε και εσείς ώστε να μην ακούγεται τόσο πολύ ο ήχος των άλλων!
Συνεχίσαμε την βόλτα μας μέσα στα διάφορα μαγαζιά της περιοχής και ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν τα πολλά Maid cafes που έχουν γίνει της μόδας. Πρόκειται για καφετέριες που σας σερβίρουν κοπέλες ντυμένες υπηρέτριες και σας διασκεδάζουν κάνοντας σας παρέα για περίπου 10 λεπτά. Υπάρχουν πολλές κοπέλες στο δρόμο που κάνουν νάζια και γλύκες για να σας πείσουν να πάτε στο μαγαζί που δουλεύουν στο οποίο θα πρέπει να πληρώσετε είσοδο και να επιπλέον ότι παραγγείλεις, προσωπικά το θεωρώ αδιάφορο αλλά σε πολλούς τουρίστες αρέσει για αυτό και έχουν ανοίξει πολλά και κάνουν μεγάλη επιτυχία.
Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μας μέρα και πήγαμε για ύπνο αφού την επόμενη μέρα το πρωί θα είχαμε το πρώτο μας food tour από τα 5 που κάναμε στην χώρα.
Το τζετ λαγκ δεν μας άφηνε να κοιμηθούμε πάνω από 3 ώρες για μια εβδομάδα όμως δεν νιώθαμε κουρασμένοι την επόμενη μέρα οπότε δεν μας ενοχλούσε, έτσι την νύχτα μιλούσαμε με τους δικούς μας ανθρώπους στην Ελλάδα αφού ήμασταν και 7 ώρες μπροστά. Μέσα στην νύχτα νιώσαμε και ένα δυνατό ταρακούνημα....ήταν ο Εγκέλαδος που μας καλωσόριζε στην Ιαπωνία!
Αφού φάγαμε ελαφρύ πρωινό για να έχουμε όρεξη να δοκιμάσουμε γεύσεις, πήγαμε στην αγορά Tsukiji και συγκεκριμένα έξω από το βουδιστικό ναό Hongwanji που τον χαρακτηρίζει η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του που σε παραπέμπει στην Ινδία.
Να σας πούμε ότι οι Ιάπωνες είναι πολύ ακριβείς στα ραντεβού τους οπότε φροντίστε να είστε στην ώρα σας γιατί και 5 λεπτά καθυστέρηση θα είναι αρκετά για να φύγουν. Εμείς ήμασταν πάντα πολύ νωρίτερα σε όλες τις συναντήσεις μας, πράγμα που εκτιμούσαν ιδιαίτερα.
Η ξεναγός μας Miki της εταιρείας Japan Wonder travel μαζί και ένα ζευγάρι που θα ήταν μαζί μας σε αυτή την 3 ώρη εξερεύνηση.
Έτσι αφού μας έδωσε οδηγίες για την διαδρομή που θα ακολουθήσουμε μέσα στην αγορά, τις γεύσεις που θα δοκιμάσουμε και κάποιες χρήσιμες λέξεις στα Ιαπωνικά όπως Oishi = νόστιμο, Sumimasen = Με συγχωρείτε και το γνωστό Arigato = ευχαριστώ ξεκινήσαμε.
Εκείνο που μας έκανε κατευθείαν εντύπωση ήταν η απόλυτη καθαριότητα και τακτοποίηση στους πάγκους της αγοράς χωρίς την παραμικρή μυρωδιά που συνήθως έχουν τέτοιες αγορές, έπειτα μας σηκώθηκε η τρίχα από τις τιμές που βλέπαμε!! Τα φρούτα τα λαχανικά και κάποια τρόφιμα ήταν κάτι παραπάνω από ακριβά!
Ειδικά τα πεπόνια μας έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση αφού είχαν μέχρι και 50 ευρώ!!! Τα είχαν σε συσκευασία δώρου και όταν ρωτήσαμε μας είπαν ότι εδώ όταν πάνε κάποια επίσκεψη κρατούν φρούτα αλλά είναι συνήθεια των πιο ευκατάστατων οικονομικά. Για την ακρίβεια συναντήσαμε ανθρώπους που δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ τους επειδή είναι ακριβό και έβλεπες νέα παιδιά να φωτογραφίζονται κρατώντας μια φράουλα που μόλις είχαν αγοράσει!!!
Έψαξα πληροφορίες για το θέμα αλλά λογική εξήγηση δεν υπάρχει, σίγουρα η Ιαπωνία δεν παράγει τέτοια προϊόντα καθώς μόνο το 30% της έκτασης της είναι καλλιεργήσιμη αλλά και που τα εισάγει δεν σημαίνει ότι πρέπει να κοστίζουν τόσο ακριβά!
Η πρώτη γεύση που δοκιμάσαμε ήταν η ομελέτα σε Ιαπωνική εκδοχή βέβαια, χωρίς πατάτες εννοείται και με ζάχαρη που ένας Θεός ξέρει γιατί την βάζουν μέσα!
Συνεχίσαμε με ψαροκροκέτες που είχαν καλή γεύση αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, και το καλό ήρθε αμέσως μετά αφού δοκιμάσαμε τόνο σε πολυ λεπτές φέτες ωμό αλλά ήταν τόσο φρέσκος και σωστά φιλεταρισμένος που έλιωνε στο στόμα!
Βέβαια να πω ότι δεν σταματήσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες καθ'όλη τη διάρκεια της περιήγησης μας αφού το καθετί ήταν διαφορετικό!
Από άσπρες φράουλες που παράγουν μόνο εδώ με πολύ γλυκιά γεύση κάτι που διαπιστώσαμε αλλά και τσουχτερή τιμή μέχρι ένα πάγκο που πουλούσε φιλέτα από φάλαινα!
Μόλις το είδαμε νιώσαμε άσχημα καθώς δεν γνώριζα ότι τρώνε οι Ιάπωνες φάλαινα και η ξεναγός μας είπε θέλοντας να δικαιολογήσει την κατάσταση ότι η νέα γενιά δεν τρώει και μόνο οι μεγάλοι σε ηλικία συνεχίζουν να τρώνε, μια συνήθεια που τους έμεινε από την μεταπολεμική περίοδο που η αναζήτηση τροφής ήταν δύσκολη και οι φάλαινες ήταν μια τροφή που τους έδινε λύση.
